- populor
- pŏpŭlor, ātus, 1. v. dep., and pŏpŭlo, āre, v. a. [1. populus; prop. to spread or pour out in a multitude over a region; hence, transf. to the result], to lay waste, ravage, devastate, desolate; to spoil, plunder, pillage (class.; syn.: vasto, vexo, diripio).I.Lit.(α).Form populor: Romanus exercitus insulam integram urit, populatur, vastat, Naev. ap. Non. 90, 29:(β).
noctu populabatur agros,
Cic. Off. 1, 10, 33:Remorum agros,
Caes. B. G. 5, 56:arva ferro populatur et igni,
Luc. 2, 445; so,omnia igni ferroque populatus,
Flor. 2, 17, 16:consules Aequos populantur,
Liv. 3, 23 fin. —Form populo (in Cicero only in part. perf. pass. ): patriam populavit meam, Pac. ap. Non. 39, 32: agrum populare coeperunt, Quadrig. ib. 471, 20:II.litora vestra Vi populat,
Verg. A. 12, 263:Penates,
id. ib. 1, 527. —In pass.:urbem Romanam deūm irā morbo populari,
Liv. 3, 6; 3, 3 fin.:populata vexataque provincia,
Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122; cf.:Siculi nunc populati atque vexati,
id. Div. in Caecil. 1, 2:arva Marte populata nostro,
Hor. C. 3, 5, 23:populatis messibus,
Plin. 8, 55, 81.—Transf., in gen., to destroy, ruin, spoil (mostly poet. and in the active form), Plaut. ap. Diom. p. 395 P.:populatque ingentem farris acervum Curculio,
Verg. G. 1, 185:capillos,
Ov. M. 2, 319:feris populandas tradere gentes,
id. ib. 1, 249:populata tempora raptis Auribus,
mutilated, deprived of, Verg. A. 6, 496:populatum exspuit hamum,
robbed of the bait, Ov. Hal. 36.—In a deponent form:quisque suum populatus iter,
Verg. A. 12, 525:iter,
Sil. 3, 445:formam populabitur aetas,
Ov. Med. Fac. 45:(ventus in Aetnā) Putria multivagis populatur flatibus antra,
lays waste, Claud. Rapt. Pros. 1, 176.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.